15/39
Vietnam’da hizmet etmekten kaçınmak için Kanada’ya kaçan 60.000 asker kaçağı ve firariden biri olan Leonard Fife, mitolojik hayatını mitolojik olmaktan çıkarmak için tüm sırlarını paylaşıyor. ‘Foregone’ Russell Banks tarafından yazılmıştır. Bu, Paul Schrader’in Aflicción (1997) uyarlamasından sonra Banks’in romanlarından birini beyazperdeye aktarmasının ikinci seferidir. Film Junk Podcast’indeki referans: Bölüm 961: Şiddet Doğası + TIFF 2024 (2024). Richard Gere, sert ve cesur belgesellerin tanınmış bir film yapımcısıdır. Eşi ve yapımcısı Uma Thurman ile birlikte çalışmaktadır. Yıllar önce, Vietnam Savaşı’nı protesto etmek için Amerika Birleşik Devletleri’nden kaçmıştır. Şimdi 2023’tür, ölmektedir ve birkaç öğrencisi, yapımcısı ve karısı Uma Thurman’ın gözetimi altında protestolar hakkında onunla röportajlar yapan bir belgesel çekmektedir. Schrader dikkatli bir yazar ve bu filmi yorumlamanın birçok yolu var. Bazı eleştirmenler filmi “otobiyografik” olarak adlandırdı çünkü o kadar entelektüel olarak tembeller ki pes etmeden önce birden fazla şekilde düşünme zahmetine girmiyorlar. Bu filmde otobiyografik noktalar olabilir. Film kesinlikle Schrader’in görüşüdür, bir kargaşa veya Long Island’ın sonundaki morene Laurentian Kalkanı’ndan kazınmış büyük bir kaya parçası değil. Bunun onu otobiyografik yaptığını düşünmüyorum, tıpkı adamın bir film yapımcısı olması gibi. Film yapımcıları ve film yapımcıları vardır. Gere ve filmi yapan kişiler her ne pahasına olursa olsun sansasyonel bir film yapmak isteseler de, Bayan Thurman’ın tek arzusu en kötüsünü bilmesine rağmen kocasını korumaktır. Bunu film yapımcılığı üzerine bir meditasyon olarak değerlendirdi. Kesinlikle bazı yönleri var. Bir film yapımcısı ihtiyaç duyduğundan çok daha fazla görüntü çeker ve bunları gerçeklikle veya film yapımcısının orijinal niyetleriyle herhangi bir bağlantısı olabilecek veya olmayabilecek nihai bir biçime düzenler. Gere kamerada ve film boyunca ölürken, anlatmak istediği hayatındaki olaylar birbirine karışır ve yanlış yönlendirilir, karışır ve bir araya getirilir. Bunu anlamak, onun hakkında bir film yapmak için -filmdeki adamların filmi satmak için zaten sözleşmeleri olduğu için- bir editöre ihtiyacınız olacak. Herhangi bir hikaye anlatıcısının gerçek işi budur: hikayedeki olayları ve karakterleri izleyicinin anlayabileceği şekilde düzenlemek. Ancak bu filmi anlamak için daha önemli olan, Schraeder’in diğer çalışmalarında olduğu gibi, bunun da öncelikli olarak öfkeyle ilgili olduğunu görmektir. Çalışmaları bazı açılardan Ingmar Bergman’ın çalışmalarına benzer: dindar bir şekilde yetiştirildi ve iyi ve kötü için nesnel bir çerçeve sağlamak için bir Tanrı’nın olmadığı bir dünyada insanın yanılabilirliğini düşündü: anlaşılmazlık ve hayal kırıklığı, izleyicinin kendi ahlaki sistemini oluşturmasını sağladı. Öte yandan Schraeder öfkeli, umutsuzlukla dolu görünüyor ve karmaşayı talihsiz kurtulanlara bırakıyor. Gere, röportajının anlamını çıkarmayı film yapımcılarına, Bayan Thurman’ın da hayatından getirdiği karmaşayı ve yalanları temizlemesini bırakıyor. Gere’in sorunu değil: o öldü. Ve Schraeder’in de değil. Neyse, bunlar benim bulduğum filmi izlemek için birkaç yol. Filmi izlerseniz, patlama veya iyi bir espri olmasa bile, mantıklı olup olmadığını bana bildirin. Ve farklı yorumlarınız varsa.
Leave a Reply